Żnin – miasto z kolei wąskotorowej słynące, ale nie tylko.

W 1284 roku Żnin był prywatnym miastem duchownym, własnością arcybiskupstwa gnieźnieńskiego. Obecnie jest to miasto w województwie kujawsko-pomorskim, leżące w powiecie żnińskim. Z danych na 2017 rok wynika, że tereny te są zamieszkiwane przez 14 169 osób.

Pochodzenie nazwy miasta

Pochodzenia nazwy miasta „Żnin”, należy doszukiwać się w staropolskim słowie „żnieja” (żniwa, żniwiarz). Nazwa miała wskazywać na rolniczy charakter terenu.

Na przestrzeni lat nazwa miasta nieco się zmieniała. Zanim przyjęto obowiązującą do dziś, stosowano takie odmiany:

• Znein,

• Znejn,

• Znejna,

• Snena,

• Znen,

• Znyn.

Historia miasta Żnin

Ponad 10 tysięcy lat temu, w miejscowości Żnin, pojawili się pierwsi ludzie. Miejscowość jest ściśle związana z okresem paleolitu, a także światem antycznym. Na tych terenach odnaleziono wiele przedmiotów, które mogą to potwierdzić.

W okresie rządów Piastów, Żnin miał bardzo duże znaczenie. Był wykorzystywany jako węzeł komunikacyjny. Od XII wieku miasto stało się własnością Kościoła.

Pierwsze wzmianki o Żninie, jako mieście, pochodzą z 1284 roku. W tym czasie przez Żnin przechodził również szlak handlowy ze Śląska do Gdańska, czyli tzw. Szlak Bursztynowy, mający strategiczne znaczenie w rozwoju tej gałęzi przemysłu. Wpłynęło to w znaczny sposób na atrakcyjność regionu.

W 1331 roku Żnin przeżył wielką tragedię. Miasto zostało doszczętnie spalone przez oddziały zakonu krzyżackiego. W celu zapobiegnięcia podobnym sytuacjom w przyszłości, wydano decyzję o otoczeniu miasta murami obronnymi.

Od 1772 roku Żnin znajdował się pod zaborem pruskim, w wyniku I rozbioru Polski. Zburzono w tym czasie miejskie fortyfikacje i umocnienia. Żninianie byli jednak bardzo aktywni w ważnych dla Polski wydarzeniach, m.in. w 1794 roku wzięli udział w powstaniu kościuszkowskim, a latach 1918-1919 w powstaniu wielopolskim.

Od XIX wieku obserwowano dynamiczny rozwój Żnina, w którym zaczęto brukować drogi, stawiać budynki oraz rozwijać różne gałęzie przemysłu, m.in. handel i rzemiosło. Od 1887 roku miasto stało się stolicą powiatu. Popularnością zaczęło cieszyć się, gdy Anna i Alfred Krzyccy otworzyli tu przedsiębiorstwo wydawnicze. Wydawano tu:

• Ilustrowany Kurier Polski,

• Orędownik Urzędowy Powiatu Żnińskiego,

• Pałuczanin,

• Moja Przyjaciółka.

Rozwój, jak w większości polskich miast, został przerwany wraz z wybuchem II wojny światowej, ale na szczęście Żnin zbyt mocno nie ucierpiał. Miasto straciło synagogę oraz kamienicę Państwa Smorkowskich. Po zakończeniu działań wojennych, nastąpił dalszy rozkwit Żnina. Powstała fabryka maszyn „Spomasz”, a obszar miasta znacznie się powiększył.

Znani mieszkańcy Żnina

Okazuje się, że Żnin nie słynie jedynie z kolei. Może pochwalić się „wydaniem na świat” znanych Polaków. O kim mowa?

Piotr Najsztub – polski dziennikarz i publicysta, znany szerszej publiczności z programu „Tok Szok” czy „Najsztub pyta”. Dziennikarz uczęszczał do liceum ogólnokształcącego w Żninie, a następnie wyjechał na studia graficzne do Poznania (PWSSP).

Karol Linetty – polski piłkarz, reprezentant Polski. W 2016 roku podpisał pięcioletni kontrakt z włoskim klubem UC Sampdoria, w którym gra na pozycji pomocnika. Wraz z Lechem Poznań w sezonie 2014/2015 zdobył Mistrzostwo Polski oraz Superpuchar Polski w 2015 roku.

Krzysztof Śniadecki – pochodzi ze słynnej rodziny Śniadeckich, w której wychowali się Jan (astronom, filozof, geograf) i Jędrzej (lekarz, biolog, filozof, chemik). W latach 90. rozpoczął karierę w dyscyplinie motorowodniactwa. Startował w klasie SN-350. W latach 2005/2006 zdobył wicemistrzostwo świata. Ma również 2 brązowe medale Mistrzostw Europy.